Topic Introduction B: The Dimensions of Secure Caregiver Behaviour
What is the best way to act when you focus on relations work with children?
 
It is not so much about what you do (the task), but about the way you do it (the relation quality).
 
The way you relate to a baby (especially during the first two years of life) is a learning process, where the child learns how to cope with separations and how to relate to other people. This is learned from the first caregiver(s), and interaction with early caregivers forms the child’s Attachment Pattern.

 

Dziecko z poczuciem bezpieczeństwa – wzorzec przywiązania oparty na poczuciu bezpieczeństwa

Gdy opiekunowie zachowują się w sposób dający poczucie bezpieczeństwa,
dziecko często smutnieje, gdy opiekun wychodzi lub odchodzi – ale nie na długo. Wkrótce potem zacznie się przemieszczać i spędzać dużo czasu na zabawie i
odkrywaniu świata, co zobaczyliśmy podczas sesji 2 “Przywiązanie”.
W młodym dziecku, które ma dobrych opiekunów, powstaje wzorzec przywiązania oparty na poczuciu bezpieczeństwa:
Wraz z dorastaniem dziecko będzie nabierało pozytywnego poglądu na swój temat oraz pozytywnego i ufnego podejścia do innych osób, dzieci i opiekunów. Gdy będzie potrzebowało pomocy – poprosi o nią. Dziecko takie nie tylko będzie mogło się bawić z innymi dziećmi, ale jeśli się znudzi czymś, będzie także w stanie zostawić kolegę lub koleżankę, aby pobawić się z innymi. Będzie ono miało ulubionych opiekunów, ponieważ do jednych opiekunów będzie czuło się bardziej przywiązane niż do innych. Będzie także miało swoich ulubionych kolegów i ulubione koleżanki, z którymi stworzy więzi przyjaźni. Po dorośnięciu osoba taka będzie dobrze funkcjonowała w społeczeństwie i będzie mogła nauczyć się w szkole i innych miejscach tak dużo, jak to tylko możliwe.


Jest to możliwe tylko wtedy, gdy opiekunowie zachowują się w stosunku do niemowlęcia/młodego dziecka w sposób zapewniający mu poczucie bezpieczeństwa.
Pages: 1 2 3 4 5 6