Temat B: Od kontroli do zawierania umów
W okresie dojrzewania szczególnie ważne jest, by zachowanie opiekuna cechowało się równowagą pomiędzy opanowaniem (bez reagowania na prowokacje, z miłym, rzeczowym i bardzo praktycznym nastawieniem) i zdecydowaniem. Jako pracownicy możemy sobie bardzo jasno ustalić, które żądania podlegają negocjacjom, a które żądania czy zasady obowiązujące w zakładzie nie podlegają dyskusji. Jest to ważne w momencie, gdy testowane są nasze granice. Nastolatki będą oczywiście sprawdzały, na ile są one ruchome, więc powinniśmy je sobie jasno i wyraźnie określić sami dla siebie.
Przydaje się zasada: zawsze zwracaj się do dorosłej strony nastolatka, niezależnie od tego jak dziecinne wydaje Ci się jego czy jej zachowanie.


Role “my jesteśmy Twoimi opiekunami, a Ty jesteś dzieckiem” kończą się i konieczne jest znalezienie innych sposobów współpracy.
Dobrym pomysłem może być zawieranie umów.

  • Przykładowo: “Dorastasz i stałeś się bardziej kompetentny. Oznacza to, że w zamian za pewne prawa i kieszonkowe masz w domu pewne obowiązki. Chcemy zawrzeć z Tobą umowę, w której określisz, co musisz codziennie robić, ile możesz przebywać z kolegami/koleżankami i co od nas dostaniesz np. obszary, w których pozwolimy Ci na podejmowanie własnych decyzji bez spierania się one. W takiej umowie powinniśmy także pomówić o tym, co powinniśmy zrobić jako opiekunowie, jeżeli nie zrealizujemy tego, na co się zgodziliśmy. Więc zacznijmy to razem pisać – czy masz jakieś sugestie odnośnie spraw do ustalenia – co jest dla Ciebie ważne?”



    • teenagere02

  • Można również zaplanować ten proces jako proces negocjacji i dialogu pomiędzy grupą nastolatków i opiekunami w zakładzie. Przykładowo możemy pytać co poniedziałek, co nastolatki chciałyby robić w danym tygodniu i następnie można przerzuć część odpowiedzialności za przygotowanie tych działań i ich atmosferę


teenagere07


Często znaczenie i nastawienie grupy rówieśniczej (przyjaciele, koledzy z klasy) będą często ważniejsi od waszego zdania jako grupy opiekunów. Generalnie można to zaakceptować, a Wasza rola jako opiekunów powinna polegać na „słuchaniu i rozmawianiu” o wyzwaniach, na jakie natrafiają młodzi ludzie w relacjach
rówieśniczych. Nie zawsze trzeba podpowiadać rozwiązania, wielką pomocą może
być sam dialog i nastawienie pełne akceptacji.
Jeden z młodych ludzi tak zapamiętał swojego opiekuna: “Zawsze mogłem z nim o wszystkim porozmawiać, a on po prostu słuchał i nigdy mnie nie obwiniał.”
Pages: 1 2 3 4 5 6 7