Konu Girişi

ÇOCUKLAR KAYBA NASIL TEPKİ VERİR?

Ebeveynlerinden ayrılma ve kuruma verilme yaşına bağlı olarak, çocuklar üzüntülerini ve tepkilerini farklı yollarla gösterirler. Üzüntüyle başa çıkma konusunda farklı yolları vardır. Bir ebeveynin kaybı konusunda insanlar “zaman her şeyin ilacıdır” derler ama bu sadece çocuk ailesinden ayrıldığında çok küçükse ya da diğer önemli bağlanma figürü sorunu yaşamadıysa doğrudur.
Kayıp sadece ebeveynin ölmesi ile olmaz, fiziksel ayrılma da vardır. Ebeveyn yaşıyor olabilir, ama analık depresyonuna, psikiyatrik hastalığa ya da kendi çocukluğundaki bakım eksikliğinden dolayı çocuğuna karşılık veremiyor olabilir. Tepkinin uzun sürmesi ve güçlüğü yeni bakıcı annenin önerdiği iletişimin nasıl olduğuna da bağlıdır.

DOĞAL PROTESTO EVRESİ – HAREKETSİZ YÜZ DENEYİ

Çocuklar karşılık bulamadıklarında ya da ayrıldıklarında genellikle bir protesto evresinden geçerler: Ağlarlar, rahatsız olurlar. Onları sakinleştirmek zordur. Yeni bakıcı annelerinin samimilik çabalarını reddederler. Bu normal ve sağlıklı bir tepkidir. Çocuğun bağlanma sistemi, ayrılığın daha fazla kötü etkisi olmaması için kapatılmıştır. Bu tepkinin gösterimini Dr. Ed Tronick’s “Hareketsiz Yüz Deneyi”nde görebilirsiniz.Deneyde, ilk önce, anne duyarlı ve işbirlikçidir, sonra yüzünü hareketsizleştirmesi istenir. Bebek annenin dikkatini çekmek ister, üzgünleşir ve sonunda ağlar.


Karşılık veremeyen bir anne ile olan bebeğin bu durumunu nasıl deneyimlediğini hayal edebilirsiniz:

 

0-24 AY ARASI BEBEKLERDE GERGİN AYRILMA TEPKİLERİVAZGEÇİLMİŞ YA DA GENELLEŞTİRİLMİŞ AYRILIK ANKSİYETESİ

Bağlanma davranişinin eksikliği
Eğer ayrılıktan sonra bir bağlanma figürü gelmiyorsa, ya da bakıcı anne çocuğun ağlamasına karşılık vermiyorsa, çocuk ağlamayı bırakır ve umursamaz bir tavırla sakinleşmeye başlar. Bu tehlikenin habercisidir. Bağlanma isteminin etkinliği durdurulmuştur ve çocuk sürekli üzüntü haline girebilir. Bakıma, samimiyet ve rahat ettirme çabalarına az ya da yetersiz karşılık verir. Bu çocuğun başaramadığı ve yeterli olarak büyüyemediği hissini vererek depresyona girmesine ve vazgeçilmişliğini hissetmesine neden olur. Bu tepki küçük yaşlarda kuruma verilen ve değişim deneyimi yaşayan ya da kurumda ya da hastanelerde kalarak bağlanma figürüyle çok küçük etkileşim elde eden çocuklarda olağandır..


A yriliğa aşiri tepki:
Bebek için ayrılık ani ya da çok sarsıcıysa, bebek kurumlar ya da polis tarafından ebeveynler ağlar ve kavga ederken alınmışsa, bebek genel bir stres ve ayrılık anksiyetesi geliştirir. Belki bir ya da daha fazla sarsılma nedeniyle bebeğin bağlanma sistemi çok fazla duyarlı hale gelir ve “hiperaktif” olmaya adaydır. Onu her yalnız bırakıp gittiğinizde,çocuk korkar ve paniğe kapılır. Sürekli yanında kalmanızı ve onu onaylamanızı ister. Ayrılığa çok duyarlı çocuklar sürekli size sarılır, uykuya dalma konusunda büyük problemler yaşar ve küçük ya da normal bir ayrılıktan sonra bile tatmin ve rahatlama ihtiyacı duyar. Bu, çocuk bakıcı anneye ilk verildiğinde görülen yaygın bir problemdir.

Personelin düşünmesi ve konuşması için sorular:

  • Bakıcı anneliğe geçtikten sonra çocuğunuzun vazgeçilmişlik ya da aşırı ayrılık korkusu duyduğunu gördünüz mü?
  • Bu ne kadar sürdü (eğer bittiyse ya da şu anda daha hafiflediyse)?
  • Bu, çocuğa karşı duygularınızı nasıl etkiledi?
  • Çocuğun koruyucu annesi olarak kendinizi sıkılmış yada reddedilmiş hissettiniz mi?
  • Çocuğun ayrılığa karşı aşırı korkusu, (bebeği bir dakikalığına yalnız bırakmak gibi) normal ayrılma uygulamaları konusunda sizi korkuttu mu?
  • Çocuk size karşılık vermediğinde ya da sürekli size sarıldığında ve onu bırakmanızdan korktuğunda nasıl karşılık verirsiniz?

 
 
 
Pages: 1 2 3 4 5