Eğer bebek veya küçük çocuk bakıcı annesinin talepkar, çok ilgi göstermeyen ve ulaşılamaz olduğunu deneyimerse, daha sonra ki dönemlerde bakıcı anneye veya önemli kişilere karşı çekingen bir davranışa girebilir.”Biraz büyümüş gibi” yapar ya da “kendi kendisinin ailesi” olmaya çalışır:
- Bebek bakıcı anne ayrıldığında ağlayarak veya üzülerek tepki vermez.
- Bakıcı anne tekrar geldiğinde bebek oyuncak veya yaptığı etkinliklere kendini vererek bakıcının varlığını umursamaz davranır.
- Daha büyük çocuklar ve gençler ihtiyaçları olsalar bile yardım istemezler.
- Duygularını kontrol altında tutmaya çalışır ve ne hissettiklerini açıkça göstermezler.
- Karşılaştıkları problemleri çok küçükken bile kendi başlarına çözmeye çalışırlar.
- Kaybetme ve ayrılık gibi üzgün ve zor olayları hatırlarken ya da konuşurken problem yaşarlar.
- Duyguları gösterme yada onlar hakkında konuşma söz konusu olduğunda bağımsız ve dirençli bir hal alırlar.
- Genellikle alaycı stresli duygusal anlamda kayıtsız kalıp sık sık “kimin umurunda, yetişkinlere güvenilmez” gibi ifadelere başvurup “yalnız” oma eğilimine girerler.
- Genellikle yalnız ve üzgün olup bu konu ile ilgili konuşmaktan kaçınırlar.
Çekingen bir taktiğe sahip bir çocuk kaybın ve ilgi eksikliğinin üstesinden gelmek için bakım ihtiyacını öteler ve dikkatini farklı alanlara örneğin oyuncak ayılara yada başka şeylere kaydırarak insanlar yerine nesnelere yönelir. Aslında bu tür çekingen davranış sergileyen çocukların bakıma, ilgiye çok ihtiyaçları vardır. Ancak bakıcı annelerinin duygusuz, talepkar ve uygun olmamaları nedeniyle bu duygularını bastırmayı öğrenmişlerdir. Onlar “soğuk” olarak adlandırılıp yanlış anlaşılırlar ve günlük yaşamda bakıcı annelerinin dikkatini ve yardımını istemedikleri için unutulmuşlardır.
|