Wprowadzenie tematu A: Brak bezpiecznej gdupy podstawowej w związku z umieszczeniem poza domem

 

Dlaczego dzisiejsze zagadnienie jest tak ważne? 
Dzieci umieszczone poza domem nie tylko doświadczają uczucia rozdzielenia od rodziców. Często doświadczają serii wielu rozdzieleń z nowymi opiekunami i innymi osobami. Ponadto, mogą one doświadczać wielu konfliktów pomiędzy opiekunami, np. kłótnie lub spory prawne pomiędzy rodzicami związane z prawem do opieki lub nieporozumienia pomiędzy instytucją lub rodziną zastępczą a rodzicami. Możliwe, że mieszkają w instytucjach, w których nieustannie poznają nowych opiekunów trzy razy dziennie a pracownicy, którzy pracują z jedną grupą dzieci, czasem pracują z inną. Kiedy dzieci odczuwają brak bezpiecznej podstawy w postaci dorosłych opiekunów reagują na to rozwojem nieodpowiednich zachowań (tak jak dowiedzieli się tego Państwo w trakcie sesji 5: zachowanie związane z unikaniem, ambiwalentne lub zdezorganizowane). W późniejszym okresie życia mogą one reagować ogólnie w sposób społecznie nieodpowiedni np. agresywnym zachowaniem lub krótkoterminowym przywiązaniem, które nie pozwala na nawiązanie więzi oraz podjęcie odpowiedzialności społecznej. W związku z tym otoczenie dla dzieci, instytucja lub rodzina zastępcza musi oferować życie społeczne, dzięki któremu dzieci będą czuć się związane i cenione przez innych, tak jak ma to miejsce w poprawnie funkcjonującej rodzinie.

 

NA CZYM POLEGA PROFESJONALNA OPIEKA NAD DZIEĆMI UMIESZCZONYMI POZA DOMEM?

 

W czasie badań dotyczących młodych ludzi, którzy dorastali w instytucjach i rodzinach zastępczych, opisywali oni uczucia związane z niską samooceną i odrzuceniem, poczuciem bezdomności charakterystycznej dla włóczęgów i tym, że nikt w instytucji nie rozmawiał z nimi na ważne dla nich tematy: ich tęsknotą za przynależnością, utratą rodziców lub innych ważnych osób. Sieroty, które poradziły sobie dobrze w życiu wymieniały dwa wymiary swoich dziecięcych opiekunów:

  • Wybrany opiekun interesował się ich życiem i umożliwił im przywiązanie się.
  • Żyły one w grupie o silnej tożsamości społecznej.

Na przykład: Rodzice byłego premiera Danii Ankera Jorgensena zmarli, gdy miał 5 lat. Twierdził on, że sukces życiowy i karierę zawdzięcza dwóm czynnikom: temu, że jego ciotka potrafiła zastąpić mu rodziców oraz temu, że mieszkał w sierocińcu o silnej społecznej tożsamości co sprawiło, że czuł się cenionym członkiem instytucji.

 

 

W przypadku niemowląt i małych dzieci, wiele sytuacji związanych z rozdzieleniem w ciągu dnia lub tygodnia jest szczególnie niebezpiecznych dla rozwoju społecznego i przywiązania. Dzieci w wieku przedszkolnym i starsze również potrzebują stabilnych osobistych relacji z jednym lub dwoma opiekunami.
Rozwinięcie kilku silnych relacji z kilkoma dorosłymi opiekunami jest ważniejsze niż posiadanie wielu opiekunów.
 
 
Pages: 1 2 3 4 5 6