polski
|
Temat A: Rozwój dziecka – instytucja a umieszczenie w rodzinie zastępczej
|
|
OPIEKA NAD DZIEĆMI W INSTYTUCJACH |
| Przeciętnie około 90 000 europejskich dzieci w wieku do lat trzech jest odbierana rodzicom i umieszczana w społecznych instytucjach opieki – a liczba ta stale rośnie. W wielu eropejski krajach dzieci poniżej drugiego roku życia są obowiązkowo umieszczane w rodzinach zastępczych, a nie w instytucjach opieki, jednak w niektórych krajach nadal nawet młodsze dzieci trafiają do instytucji opieki. Badania nad rosyjskim i rumuńskim modelem szpitalnych domów dziecka, zestawione z dokumentacją rodzin zastępczych, udowadniają lepszy rozwój dzieci umieszczonych w rodzinach zastępczych.To skłoniło niektórych naukowców do konkluzji, iż wszystkie dzieci powinny trafiać do rodzin zastępczych, gdy są zabierane ze swej rodziny. Wniosek ten jest prawdopodobnie tylko częściowo właściwy, wynikający z przerażenia naukowców tym, co zobaczyli w starym modelu szpitalnym domów dziecka i co skłoniło ich do zbytnich uogólnień.
Umieszczanie w rodzinach zastępczych również ma swoje problemy i słabe
Mówiąc o tym zakładamy, że prawdopodobną przyczyną jest to, iż dziecko ma jednego bądź dwóch stałych dorosłych opiekunów jak i określone zajęcia przez cały czas oraz grupę w postaci rodziny zastępczej czującą odpowiedzialność za dziecko. Również bardzo korzystne mogą być szanse partycypowania w działaniach grupowych z innymi dziećmi. Młodsze dzieci (w wieku poniżej trzech lat) powinny być zawsze kierowane do adopcji, umieszczane w rodzinie zastępczej, lub przywracane rodzinie biologicznej przy wsparciu z zewnątrz. Szanse, by dać dziecku bezpieczną więź i zharmonizowanie są tym większe, im młodsze dziecko zostanie skierowane do rodziny zastępczej. Zostało to udokumentowane podczas badań nad umieszczaniem dzieci w rodzinach zastępczych i adopcją. |
|
JAKOŚĆ OPIEKI JEST KWESTIĄ MAŁYCH GRUP W DŁUŻSZYM CZASIE |
| Istotne by zrozumieć, iż prawdziwa różnica w wynikach rozwoju dziecka leży prawdopodobnie bardziej w zarządzaniu relacjami i organizacji planów pracy niż antagonizowaniu rodziny zastępczej i instytucji. Jest to również kwestią jakości sprawowanej opieki: czy wychowawcy wprowadzają bezpieczny model więzi? Umieszczanie w rodzinach zastępczych silnie wpływa na indywidualne relacje i przynależność do grupy, ale jest wrażliwe na zmianę osób i zwiększa problemy u dzieci. Instytucje są doskonałe w długoterminowym oraz stabilnym wychowaniu, posiadają przy tym więcej zawodowej wiedzy o dzieciach z poważnymi zaburzeniami fizycznymi i społecznymi. Mogą mieć jednak problemy z oferowaniem osobistych relacji i ciągłości.Problem ciągłości w instytucjach to przede wszystkim system zmianowy i to, że rzeczą naturalną jest fluktuacja kadr. Można skompensować negatywne strony przebywania w instytucji, jeżeli zaoferuje się kilku stałych wychowawców i dorosłych oraz rówieśników, którzy nie tylko przebywają razem, ale budują sens wspólnoty. Na przykład: rumuński sierociniec dla dzieci w wieku 7-14 lat został tak podzielony, że chłopcy żyją razem w czterech do sześciu w paru mieszkaniach w lokalnym mieście. Są doglądani przez dwa zespoły pracujące w 12-godzinnych zmianach. Chłopcy nawzajem postrzegają siebie jako braci i uczestniczą we wszystkich aspektach normalnego dziecięcego życia, zapraszają kolegów na zabawę do domu, grają w lokalnej drużynie piłki nożnej itd. W jaki sposób można stworzyć najlepsze z możliwych warunki, by oferować stabilne wychowanie i przynależność grupową dzieciom w instytucjach? |
|
DYSKUSJA W GRUPIE Zajęcia z tematami praktycznymi odbędą się w późniejszych sesjach – dyskusja ma na celu uchwycenie pomysłu, jak są organizowane relacje społeczne: |
| 20 minut |
|