Konu girişi – Bağlanma ve kayıp – Bu konu hakkında kurum personelimizle ilgili neler biliyoruz? Bu bilgiyi çalışırken nasıl kullanabiliriz?

Ebeveynlerini kaybeden çocuklarda çoğunlukla davranış problemleri (sürekli olarak bir bakıcı anneye sarılma, zarar verici ya da apatik olma, asi olma, yemeyi reddetme ya da sürekli yeme) ve huysuzluk ( yalnız, karamsar, sinirli ve değersiz hissetme) görürsünüz. Bu davranışlar, yalnızca, bir yetişkin bakıcı annenin kaybına uğrayan çocukların nasıl tepki verdiğini ve bununla başa çıkmak için bir yol geliştirmeyi denediğini biliyorsanız anlaşılabilir. Bu durumu anlamak için en iyi yol, her bir kurum personelinin kendileri çocukken bunu nasıl yaşadıklarını ve bununla nasıl başa çıkmaya çalıştıklarının planlamasını yaparak birbirlerine yardımcı olmaktır. Bakıcı annelerden ayrılmak, sadece olumsuz etkiler yaratmaz ayrıca, yaşamın zorluklarıyla başa çıkmada yeni yollar geliştirmemiz konusunda bize güç ve yaratıcılık kazandırır. Zor ayrılıklar, birine bağlanmış herhangi birinin başına da gelebilir ve bu hayatın bir parçasıdır.