institutions.fairstartedu.us

ZADANIE PROFESJONALNE: ZAPEWNIENIE DŁUGOTRWAŁYCH STOSUNKÓW SPOŁECZNYCH

Dla profesjonalisty, ważne jest, aby dzieci nawiązywały więzi społeczne z opiekunami oraz kontrolowanie osobistych relacji w sposób profesjonalny. Niektórzy opiekunowie są wyczerpani angażując się w relację emocjonalną z dziećmi, inni unikają osobistych relacji, żeby się chronić. Jest to trudne i wymaga znalezienia równowagi. Profesjonalny opiekun pomaga dziecku nawiązać poczucie więzi i – jak opisano to w sesji 3 – odczuwa wraz z dzieckiem, a nie jak dziecko. Opiekun pozwala dziecku nawiązać osobiste relacje podczas gdy on sam potrafi zachować profesjonalne podejście do relacji.
 
W jaki sposób możemy zaoferować stabilną opiekę prowadzoną przez tych samych dorosłych opiekunów, przez tak długo, jak dziecko jest z nami?
 
Jak możemy zaoferować stosunki promujące poczucie bezpieczeństwa i ochrony oraz pomoc dzieciom w zakresie odkrycia na czym polegają zdrowe relacje pomiędzy dzieckiem a dorosłym?
 

W JAKI SPOSÓB WPROWADZIĆ „MODEL RODZINNY“ O BEZPIECZNEJ PODSTAWIE

W celu zapewnienia długotrwałych relacji pomiędzy opiekunem a dzieckiem mogą Państwo przeanalizować plany pracy oraz terminy w celu zmian, jeżeli będzie to konieczne. W czasie sesji 9 – Model Poczucia Bezpieczeństwa – zastanawiali się Państwo, w jaki sposób plany zmiany mogą zapewnić dzieciom stabilną opiekę dzienną ze strony opiekunów. Być może chcą Państwo podyskutować o tym jeszcze pod koniec tej sesji. A może wprowadzili już Państwo odpowiedni plan ramowy dla grup funkcjonujących jak rodzina.
 
Czego wymaga funkcjonująca długotrwałą relacja? Oto kilka sugestii i doświadczeń pochodzących od innych osób, które mogą Państwo omówić jak tylko zapoznają się Państwo z nimi wszystkimi. Gdy opracują Państwo pewne propozycje zmian mogą zaprosić do dyskusji swojego przełożonego. Proszę zapoznać się ze wszystkimi sugestiami, a następnie wybrać te, które Państwa zdaniem są z nich najważniejsze, aż do następnej sesji. Zawsze mogą Państwo cofnąć się i przedstawić więcej pomysłów związanych z rozwojem:
 

Użytecznym modelem pracy – zwłaszcza w dużych instytucjach – jest podzielenie pracowników na grupy, tak, aby niektórzy pracownicy tworzyli zespół pracy dziennej. Ten zespół jest odpowiedzialny za wykonywanie zadań praktycznych i pracę nad relacjami społecznymi dzieci, opiekę fizyczną i zachowania dotyczące przywiązania wybranej grupy dzieci. Tworzą oni „zespół wychowania“ a grupa dzieci znajduje się pod ich opieką przez długi czas.
 
Zespół jest odpowiedzialny za opracowywanie przydatnego planu dziennego, tygodniowego i miesięcznego, obserwowanie dzieci, pisanie raportów na spotkania oraz przygotowywanie sugestii dotyczących rodzaju otoczenia jakiego potrzebują dzieci po tym jak grupa kończy pracę. Zespół jest odpowiedzialny za promowanie silnego poczucia tożsamości grupowej i promowanie więzi pomiędzy dziećmi oraz stosunków pomiędzy dzieckiem a opiekunem.
 

Małe grupy (8 dzieci lub mniej) oferują przestrzeń na bliskość i relacje osobiste. Mniejsze grupy są zagrożone, w przypadku jeśli jeden z członków odchodzi. Duże grupy (9-xx dzieci) oferują więcej społecznych możliwości, ale mniej indywidualne podejście wybranego opiekuna.
 
W przypadku niemowląt i małych dzieci konieczne jest oczywiście przygotowanie mniejszych grup i większej ilości opiekunów zapewniających bliskość i opiekę, ale ogólnie 6-8 dzieci posiadających 1-3 opiekunów stanowi dobrą grupę na potrzeby kontaktów społecznych. Ilość wymaganych pracowników zależy od zadania i warunków lokalnych.
 
Tak więc, w instytucji dziecko powinno co do zasady żyć w grupie rodzinnej z 4-7 innymi dziećmi, w ciągu dnia grupa może zostać podzielona na potrzeby różnych zajęć, a cała grupa może uczestniczyć czasem w zajęciach większej grupy (np. gdy wszystkie grupy spotykają w czasie kolacji lub uprawiania sportu).
 
Przykładowo, 3 grupy składające się z 5-8 dzieci mogą jeść razem lub uprawiać razem sport ale przebywać oddzielnie przez resztę dnia. Jeśli niektóre dzieci mają poważne problemy, mogą znajdować się w grupie rodzinnej przez jakiś czas, jeśli przebywanie w większej grupie jest dla nich zbyt trudne. Ale wszystkie dzieci powinny czuć, że grupa rodzina jest podstawową grupą stanowiącą ich bezpieczne środowisko.
 

SYSTEM PODSTAWOWEGO OPIEKUNA Przebywając w grupie, dziecko powinno rozwijać relację, która jest szczególnie ważna a opiekun (lub dwóch) powinien posiadać specjalne zadania związane z wybranym dzieckiem. Zazwyczaj jeden opiekun może pełnić rolę „podstawowego opiekuna“ dla 2 – 4 dzieci, w zależności od okoliczności.  Patrząc z perspektywy dziecka, podstawowy opiekun powinien podejmować wszystkie ważne decyzje dotyczące dziecka, pomagać mu w prowadzeniu pamiętnika z jego osobistymi wpisami, pomagać i rozmawiać z dzieckiem w przypadku konfliktów i formowania więzi z innymi dziećmi. Jeśli podstawowy opiekun musi odejść na jakiś czas lub na stałe, dziecko będzie musiało pożegnać się z tą osobą w czasie spotkania pożegnalnego oraz przywitać się z nowym podstawowym opiekunem. Jeśli podstawowy opiekun nie jest obecny, inni pracownicy będą zaspokajać potrzeby dziecka oraz odpowiadać na pytania odwołując się do podstawowego opiekuna. Na przykład: “Anna (Twój podstawowy opiekun) jest nieobecna, ale myślę, że powiedziałaby to czy tamto, lub zdecydowała w ten lub inny sposób w związku z Tobą”.

WSPIERANIE ROZWOJU OSOBISTEJ TOŻSAMOŚCI Każde dziecko powinno mieć własną przestrzeń osobistą. Może to być część sypialni lub własne krzesło, na którym dziecko siedzi w czasie posiłków, również łóżko lub pudło, które może zostać otwarte wyłącznie przez dziecko oraz podstawowego opiekuna. W przypadku niemowląt i małych dzieci może to być wyjątkowy, osobisty przedmiot np. miś, zabawka, ulubiona koszulka lub coś innego. Opiekunowie pomagają dziecku w ochronie osobistej przestrzeni i przedmiotów osobistych przed inwazją innych dzieci. Aby wesprzeć niemowlę/dziecko w rozwijaniu świadomości samego siebie: proszę bawić się przy użyciu luster, puszczać dziecku jego własny głos odtwarzany na magnetofonie lub pozwolić dziecku zobaczyć samego siebie na krótkim klipie wideo z codziennych zajęć. W ten sposób dziecko może nauczyć się bycia świadomym samego siebie i zrozumieć, w jaki sposób wpływa to na innych. Zdjęcie dziecka może zostać przymocowane do jego łóżka lub w innym miejscu a imiona dzieci mogą zostać napisane kolorowymi literami. W przypadku małych dzieci oraz dzieci trochę starszych: każde dziecko może prowadzić swój pamiętnik. Każdego dnia mogą Państwo rozmawiać z dzieckiem o tym, co się danego dnia wydarzyło lub co je interesuje oraz zapisać te informacje w czasie gdy dziecko patrzy. Jeśli brakuje pracowników lub czasu, może to być działanie grupowe w czasie, którego każde dziecko ma 3 minuty na opowiadanie o przebiegu dnia. Czasami mogą Państwo robić dziecku w czasie zajęć zdjęcia i umieścić je w książce. Omówione i zapisane powinny być także wszelkie informacje na temat krewnych dziecka.

“Stworzyliśmy wykres na ścianie i działa to bardzo dobrze. Dla każdego z nich utworzyliśmy pola pamięci. Przypinamy zdjęcia, rysunki,  itd. To jest takie zabawne, ale czasem i smutne.”

Wypowiedź pracownika

30 minut
Proszę omówić wyłącznie kwestie, które uznają Państwo za niezbędne – możliwe, że niektóre z nich zostały już wprowadzone:

• Jaka jest obecna liczebność zespołów pracowników? Jakie są obecne obowiązki zespołu związane z relacjami społecznymi z dziećmi?
• Czy posiadamy plan działania, który pozwala nam na zapewnienie dzieciom tych samych opiekunów w czasie dnia, przez długi okres czasu?
• W jaki sposób możemy dostosować plan działania aby wykonać go w jak największym stopniu?
• Czy jesteśmy gotowi przekazać wybranym zespołom odpowiedzialność i zadania określone dla pewnej grupy dzieci? Co mamy do zrobienia?
• Czy opracowaliśmy system podstawowych opiekunów? Co możemy zrobić, żeby go opracować i ulepszyć?
• Jak możemy (proszę spojrzeć na listę) przekazać propozycje dotyczące wspierania rozwoju tożsamości osobistej oprócz działań codziennych?
• Jakie problemy prawdopodobnie wystąpią i w jaki sposób możemy je przewidzieć?